ดูเหมือนเรื่องเล็กน้อยเมื่อลูกชายวัย 8 ขวบของ Paul Westerhoff ปรากฏตัวพร้อมกับลิ้นและริมฝีปากของเขาเป็นสีขาวสว่าง เด็กชายเพิ่งขัด Gobstopper ยักษ์ซึ่งเป็นขนมที่ทำจากชั้นหวานละลายในปาก ด้วยความสงสัยเกี่ยวกับการเคลือบสีขาว Westerhoff วิศวกรด้านสิ่งแวดล้อมจึงได้สำรวจเนื้อหาของขากรรไกรและพบว่าเรื่องเล็กอย่างไม่น่าเชื่อในบรรดาส่วนผสมของ Gobstopper ได้แก่ อนุภาคขนาดเล็กของไททาเนียมไดออกไซด์ ซึ่งเป็นสารที่มักเติมลงในพลาสติก สี เครื่องสำอาง และครีมกันแดด ในขณะนั้น กลุ่มทดลองของ Westerhoff ที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐแอริโซนากำลังติดตามชะตากรรมของอนุภาคดังกล่าวในระบบน้ำเสียในเขตเทศบาลทั่วประเทศ อย่างแข็งขัน
ไทเทเนียมไดออกไซด์ยังเป็นวัตถุเจือปนอาหาร
ที่ได้รับอนุมัติจากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา อนุภาคขนาดจิ๋วจนถึงขนาดจิ๋วซึ่งวัดได้เพียงหนึ่งในสิบพันล้านของเมตร ซึ่งเล็กกว่าเซลล์หรือไวรัสส่วนใหญ่มากมักเติมอนุภาคนาโนไททาเนียมไดออกไซด์ลงในอาหารเพื่อให้ขาวขึ้นหรือทำให้สีสว่างขึ้น
หลายสัปดาห์หลังจากการเผชิญหน้ากันของลูกชายที่เคลือบลูกกวาด เวสเตอร์ฮอฟฟ์ไปซูเปอร์มาร์เก็ต ดึงผลิตภัณฑ์มากกว่า 100 รายการออกจากชั้นวาง และวิเคราะห์เนื้อหาของพวกเขา ผลการวิจัยของเขาซึ่งตีพิมพ์ในปี 2555 ในEnvironmental Science & Technologyแสดงให้เห็นว่าอาหารแปรรูปหลายชนิดมีไททาเนียมไดออกไซด์ ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในรูปของอนุภาคนาโน ลูกอม คุกกี้ โดนัทแบบผง และไอซิ่งเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์ที่มีระดับสูงสุด ไทเทเนียมไดออกไซด์ยังพบได้ในชีส ซีเรียล และกรีกโยเกิร์ต
“ฉันเริ่มตั้งคำถามว่าทำไมเราถึงสนใจสิ่งต่าง ๆ
ในสิ่งแวดล้อม – ในน้ำไม่กี่ไมโครกรัมต่อลิตร – หากเรากลืนกินวัสดุเหล่านี้อย่างอิสระ” เวสเตอร์ฮอฟฟ์กล่าว
ไททาเนียมไดออกไซด์ไม่ได้เป็นเพียงสารนาโนเดียวที่เติมลงในอาหาร วัสดุอื่นๆ มากมายที่ลดขนาดเป็นระดับนาโนจะโรยลงในอาหารหรือบรรจุภัณฑ์เพื่อเพิ่มสีสัน รสชาติ และความสด นาโนเพียงเล็กน้อยจะทำให้ของเหลวเรียบหรือข้นขึ้นหรือยืดอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์บางอย่าง นักวิทยาศาสตร์ได้ออกแบบแคปซูลขนาดนาโนเพื่อให้สารอาหารที่เป็นประโยชน์ เช่น น้ำมันปลาโอเมก้า 3 ไปเป็นน้ำผลไม้หรือมายองเนส โดยไม่มีรสคาว
เรื่องราวดำเนินต่อไปหลังจากแผนภาพ
รูปร่างพฤติกรรม
นักวิทยาศาสตร์สามารถส่งผลต่อพฤติกรรมของอนุภาคในร่างกายได้โดยการเปลี่ยนขนาดและลักษณะพื้นผิวของอนุภาคนาโน
ที่มา: T. Borel และ CM Sabliov/ Annu รายได้วิทยาศาสตร์อาหาร. เทคโนโลยี 2014
นักวิทยาศาสตร์ด้านอาหารไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น พวกเขากำลังลดขนาดโครงสร้างของส่วนผสมที่หลากหลาย โดยมีแผนเด็ดที่จะช่วยจัดการกับโรคอ้วน ภาวะทุพโภชนาการ และปัญหาสุขภาพอื่นๆ (ดู ” นาโนครีเอทีฟ ” ด้านล่าง)
แต่ในขณะที่นักวิทยาศาสตร์คิดค้นวิธีการทำมายองเนสเพื่อสุขภาพหัวใจและไอศกรีมต้านไขมัน บางคนก็กำลังพิจารณาถึงความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นพร้อมกับผลประโยชน์ที่จะเกิดขึ้น เนื่องจากมีขนาดเล็ก อนุภาคนาโนที่กลืนเข้าไปอาจทำปฏิกิริยากับเซลล์หรือแสดงพฤติกรรมแตกต่างจากส่วนเคาน์เตอร์ที่มีขนาดเทอะทะ จนถึงปัจจุบัน การศึกษาในห้องปฏิบัติการที่ไม่สมบูรณ์นั้นให้ผลลัพธ์ที่ขัดแย้งกัน
นักวิจัยรวมทั้งผู้ที่พัฒนาอาหารนาโนกล่าวว่าจำเป็นต้องมีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากส่วนผสม การศึกษาในปัจจุบันซึ่งจำกัดเฉพาะหนูหรืออาหารในห้องปฏิบัติการ มักจะวิเคราะห์ปริมาณอนุภาคขนาดใหญ่เกินกว่าที่อาหารปกติจะรวมไว้ James Waldmanนักพยาธิวิทยาจากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอต้องการการจัดการที่ดีขึ้นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อผู้คนรับประทานอาหารที่มีนาโนเลซทุกวัน โดยรับประทานในปริมาณเล็กน้อยในแต่ละครั้ง เขาและคนอื่นๆ กำลังคิดค้นการทดสอบเพื่อหาคำตอบ
credit : tolosa750.net kamauryu.com linsolito.net mycoachfactoryoutlet.net horizoninfosys.org cheapcustomhoodies.net royalnepaleseembassy.org bussysam.com toffeeweb.org tennistotal.net
